Op 3 maart schrijf je je voor het eerst in voor een vierdaags hotelweekend en dan is het op 12 september eindelijk zover. En dan word je gebeld door de toercommissie dat de hele boel omgegooid wordt want het eerder geboekte hotel Sonnenblick in Seitental der Mosel belt 2 dagen tevoren doodleuk op om te vertellen dat ze een dubbele boeking gemaakt hebben en dat er dus te weinig beschikbare kamers zijn.
En dat, nadat je als toercommissie zelfs ruim van tevoren bij het hotel bent geweest om de accommodatie te bekijken, alles door te spreken en een mooie all-in-prijs af te spreken, waarvan het aantrekkelijkst natuurlijk was dat er van 17.00 tot 24.00 uur vrij gedronken kon worden. Dat gaat er bij bikers altijd goed in.
De ritten op de heen- en terugreis en de twee daagse ritten ‘um das hotel herum’ waren ook uitgezet en allemaal nagereden. Toch vele uurtjes en 1383 km voor Jan met de korte achternaam nodeloos routes gepland en voorgereden!
De wonden van de TC
Ik neem aan dat de leden van de toercommissie bijna uit hun motorvel sprongen na dit telefoontje. Feit is dat het hotel sinds kort nieuwe eigenaren heeft, daarom zullen we ze een massale slechte review van 150 VMTC leden besparen.
Alleen onder de voorwaarde trouwens dat we de volgende keer gratis kost en inwoning krijgen en niet te vergeten, ook drank!
Maar de leden van de toercommissie lieten zich kennelijk niet snel uit het MyRouteApp vel slaan, ze likten hun wonden en belden in hun beste Duits andere hotels af om de vierdaagse toch door te kunnen laten gaan.
Dat lukte last-minute wonderwel met het pension en restaurant Schnorbus in Hallenberg, gerund door 2 heel aparte broers, over hen later meer.
Lekkere binnendoor weggetjes
Het was natuurlijk een gok, want de accommodatie was niet tevoren gecheckt en er moesten weer 4 nieuwe routes in elkaar geflanst worden, die ook niet vooraf gecontroleerd konden worden. De 28 meerijders werden allemaal gebeld, zodat de 12e toch met schitterend weer vertrokken kon worden. Sommige nerds meldden zich zelfs nog even aan een TC-huis om de nieuwe routes in de navigatie te laden, een voorlichtingsavondje van de winter is geen overbodige luxe.
Ik reed de mooie heenreis in mijn eentje over lekkere binnendoor weggetjes, wel fijn om bijna geen rijksweg tegen te komen. Onderweg nog de nodige laagjes kleding uitgetrokken en er een doorwaaipak van gemaakt. Een half uur voor aankomst haalde ik nog een andere solorijder in en op het uitgekiende tijdstip van vrij drinken kwamen we aan.
Twee geweldige broers
Eerst maar even de 3 gevulde boodschappentassen uit de koffers van de BMW getrokken, je weet met dat gemak gelijk weer waarvoor je die dingen altijd aan je motor hebt hangen. De leden van de toercommissie met partners hadden de lunch al gebruikt in het restaurant, ze waren voor 7.00 uur al vertrokken om toch nog even snel de accommodatie te kunnen bekijken. Ik was wel benieuwd wat ze gedaan zouden hebben als het pension de toets der kritiek niet had kunnen doorstaan.
Het pension was een beetje gedateerd maar net als het restaurant goed en de bediening door één van de broers was van een bijzondere karikatuur, schuifelend als een overjarige pensionado, kaal hoofd met het piekerige haar in een warrige missionarisrand. Met de tong niet op zijn schoenen maar tegen zijn neus, bleef hij tot middernacht slepen met halve liters en ook de wijnglazen werden omzet verhogend continu gevuld. ’s Ochtends was hij weer paraat voor het ontbijt en ‘s avonds voor het diner. Geweldig! Zijn broer had het beter voor elkaar, die hing de hele dag aan de bar en speelde heimelijk patience op zijn tablet.
Warm contact met bedgenoot
Ik had even kennis gemaakt met mijn bedgenoot Andre toen ik er ’s ochtends vroeg achter kwam dat hij bouwkundige was en zich met energie en duurzaamheid bezig hield. Nu heb ik al een jaar een conflictje namens 70 eigenaren met de aannemer van ons nieuw te bouwen appartementencomplex over een ‘warmte-koude-opslag’ en een mogelijk niet goed geluiddempende constructievloer, dus hem gelijk maar even om advies gevraagd. Dan lig je in alle vroegte te bomen over Rc waardes, contactgeluidsisolatie, ICO + 10 dB en de eisen van het Bouwbesluit, tot we erachter komen dat we toch echt moeten douchen, willen we nog wat van het ontbijt meekrijgen.
1278 km dik overschreden
Twee dagen heb ik achter voorrijder Andre, zijn vader Gé en Ruud gereden, waarbij we soms over de onmogelijkste en verboden wegen werden genavigeerd. Mijn navigatie gaf wat anders aan, maar ik verloor het heel democratisch van de andere 3 navigaties. Het probleem was dat hun navi steeds de kortste route gaf tussen 2 punten, dwars over bospaadjes en door woonerven en dat die van mij waarschijnlijk de werkelijke route volgde.
De terugreis heb ik me aangesloten bij voorrijder Vincent, Ab en Ad, die meer in de lijn van mijn gewenste snelheid en bochtenwerk bleken te rijden, terwijl er toch nog wat van de omgeving genoten kon worden. Vincent schoot hier en daar bewust van de route af om nog bochtigere wegen te rijden, dus het totaal van 1278 kilometers hebben we dik overschreden.
Het bedrag was al geen drempel
De diners en avonden werden door mij gebruikt om eens wat nader kennis te maken met de andere leden; ik ging iedere avond aan een andere tafel zitten. Maar voor alle tafels gold, hoe later op de avond, hoe gezelliger het natuurlijk werd. Hoewel, vrij drinken was in dit pension niet van toepassing, maar ik hoorde in de wandelgangen dat het uiteindelijke bedrag meeviel. Wat mij eigenlijk wel verbaasde ;-).
Ik dank Herman, Marcel, Tonny en Evert Jan van de TC voor de tomeloze inzet, de fantastische routes door het mooie Duitse woud rond Winterberg en voor het feit dat ze het voor elkaar hadden gekregen om de Duitsers alle drempels te laten verwijderen. Of waren die er al niet?
Met motorgroet, Han
