Verslag Motor 2-daagse 2024 | 11-12 mei
Fris en mistig. Dat was de voorspelling voor de ochtend van zaterdag 11 mei. Maar dan zou de temperatuur al vrij snel oplopen naar een beloofde 23 graden, met veel zon in de middag. Tijdens het verzamelen bij onze vertrouwde startlocatie langs de N302 bij de Houtsnip, bleek de eerste voorspelling zeker te kloppen: 11 graden en inderdaad een beetje mistig. Het grootste deel van de deelnemers was al aanwezig toen ik kwam aanrijden en stonden in groepjes gezellig te praten en het was duidelijk dat iedereen een beetje stond te trappelen om te gaan.
Tijdens de VMTC Motor 2-daagse wordt weliswaar gereden in groepjes, maar in tegenstelling tot veel andere Dag- en Middagritten worden er vooraf geen groepen gemaakt. Iedereen regelt dat vaak (vooraf) zelf. En ook de voorrijder of toerleider wordt zelf geregeld. Zo ook dit jaar ging dat weer prima.
Sinds dit jaar worden de routes van veel ritten door de Toercommissie aangeboden via de VMTC MyRoute-app. Via een link (alleen beschikbaar voor VMTC-leden die een account hebben bij MyRoute-app) kan de route worden gedownload. De verwachting van de Toercommissie was vooraf dat we mogelijk wat hulpvragen zouden krijgen om de routes in de desbetreffende navigaties te krijgen, maar niets is minder waar. Eigenlijk krijgen we helemaal geen vragen. Tot zover is deze test dus al geslaagd! Heb je nou toch een vraag, of het wil toch niet helemaal lukken, stel dan je vraag aan de Toercommissie, ze helpen je graag!
De groepen zijn na elkaar met kleine tussenpozen, vertrokken – onderweg naar de eerste stop, de koffie in Kampen. Eerst naar Harderwijk, via een leuke slingerweg boven Nunspeet langs, door Elburg naar Kampen. Het eerste stuk was al mooi met veel groen, maar zoals eerder gezegd, de temperatuur miste nog net een paar graden. Koud? Nee, zeker niet. Tijdens het rijden was al wel duidelijk dat de zon goed z’n best aan het doen was om de bewolking schoon te vegen. Duidelijk een goed teken voor de rest van de dag!
Tijdens de koffie in Kampen, bij Café de Unie aan de IJsselkade, was het weer al goed genoeg om lekker buiten van de de koffie en appeltaart te genieten. De sfeer was al helemaal op-en-top! En eindelijk brak de zon ook helemaal door en voelde je direct de temperatuur stijgen. Lekker! Wat een fantastische dag voor zo’n mooie rit en weekend! De dame van Café de Unie verdient naar mijn mening een dikke pluim! Ze was zich niet bewust dat er een grote groep motorrijders zou komen, maar ze heeft er alles aan gedaan om iedereen zo snel mogelijk van koffie en taart te voorzien!
Na de koffie ging de route over de IJsselbrug en weer met een hoop geslinger via Grafhorst naar het pontje bij Genemuiden. Of we wel even wilden aanschuiven op de pont – het pontje werd volledig volgepropt voor de overtocht kon beginnen. Wel lekker efficiënt!
Na de pont liep de route door een mooi stuk schitterende Nederlandse natuur, door het plaatsje Ronduite, wat tussen het water van de Beulakerwijde en de Belterwijde in ligt. Via Wesperveld langs het Uffelterzand, om vervolgens te lunchen bij wegrestaurant Frederikshaven in Uffelte, langs de Drentsche Hoofdvaart – op een zonovergoten terras. De zon was ondertussen al zo sterk dat er door sommigen ‘gescholen’ werd onder een immense parasol.
Na het afrekenen – wat overigens niet helemaal soepel verliep, de WiFi bleek niet helemaal betrouwbaar te zijn, waardoor het pinapparaat geregeld een beetje de weg kwijt was. Uiteindelijk lukte het iedereen om zonder schuld de locatie te verlaten.
Na het kanaal over te hebben gestoken, liep de route richting het oosten, via Ruinen en Anholt, om met een grote boog om het Nationaal Park Dwingelderveld heen, weer richting het noordwesten richting Dwingeloo (de locatie van het hotel van de Motor 2-daagse in 2022).
Na Dwingeloo liep de route omhoog, via het pittoreske Diever met zijn imposante kerk, door Nationaal Park Drents- Friese Wold. Tijdens het voorrijden van deze route door de Toercommissie in November van afgelopen jaar, was hier nog wat tumult gaande. Er was een wolf gespot met een jong, wat maakte dat het een chaos op de weg was, met belachelijk geparkeerde auto’s en mensen met verrekijkers. Nu staan er gloednieuwe borden waarop staat dat het verboden is te stoppen of te parkeren. Het is ook maar een smal weggetje, dus het is ergens wel begrijpelijk.
Later nog even gestopt voor een ijsje. Direct ook de plaatselijke fietsenmaker even gevraagd of hij wilde helpen met het opnieuw vastzetten van de navigatie van Evert Jan. Door alle klinkerweggetjes waren de moertjes een beetje losgetrild. Na een kleine discussie of het nu wel of niet met een inbussleutel vastgezet moest worden, kreeg Evert Jan uiteindelijk gelijk.
Halverwege het Drents- Friese Wold begint de provincie Friesland, wat ook goed te merken is. Niet alleen de natuur is anders, maar alle plaatsnaamborden hebben nu allemaal twee namen – de Nederlandse benaming en de Friese, vaak totaal onuitspreekbare namen.
Het Friese deel van de route – overigens nog steeds zo’n 100 kilometer te gaan – gaat via een hele rits aan kleine plaatsjes, door weilanden, stukken bos en prachtige vergezichten, nog steeds onder een stralende zon. Plaatsnamen zoals Wijniswoude, Boornbergum, het typisch Friese dorp Akkrum, Jirnsum, Lytsewierrum, langs Waadhoeke om uiteindelijk Harlingen binnen te rijden. Het werd ondertussen ook wel tijd voor een koud biertje of iets anders aan fris (zoals een douche!).
Een wandelaar met hond, na het zien van alle motorrijders stelde de vraag: “Wêr komst do wei?”. Na even snel Google geraadpleegd te hebben, vertelde ik de man dat we een motorclub uit Ermelo zijn. Met 1 opgetrokken wenkbrauw was de vraag “Wêr?…”. Toen maar gezegd dat we van de Veluwe komen. Dat begreep ‘ie wel, maar het maakte duidelijk geen indruk. Rare jongens, die Friezen. De hond moest sowieso al niets hebben van al die motoren… Op mijn vraag of zijn hond een zeehond was, liep de man snel door.
Om kwart over zeven werd er gezamenlijk gegeten en veel gelachen. Na het eten hebben er diverse groepjes nog gewandeld door Harlingen, langs de haven, het strandje en langs de aanlegkade van rederij Doeksen, de veerdienst naar Vlieland en Terschelling. De avond ervoor was er op diverse plekken in Nederland het Noorderlicht gezien, dus de hoop was om dat deze avond misschien ook nog te zien. Er was geen bewolking, dus de kans was zeker aanwezig. Lynn ‘beloofde’ iedereen die het wilde horen, dat ze pas naar bed zou gaan nadat ze het Noorderlicht gezien had. Uiteindelijk is Lynn als allerlaatste naar bed gegaan, helaas zonder het Noorderlicht.
De volgende ochtend, na een heerlijk ontbijt, konden alle motoren weer uit de overdekte en afgesloten garage worden gehaald. Bij het uitrijden bleek mijn achterband alle puf verloren te zijn. Na een intensieve controle van de band, leek er geen beschadiging te zijn. De band heeft nog geen 400 kilometer gedraaid en zag er nog nieuw uit. De band ter plekke weer op spanning gebracht en zijn we achter de andere groepen aan, vertrokken. Gek genoeg heeft m’n band het de hele dag prima gehouden, en tijdens dit schrijven, is er nog een zuchtje gelaten door de band. Heel vreemd… Misschien een actie van de man met de zeehond?
Daisy en Lynn hebben eerst nog even lekker doorgeslapen. Lekker rustig ontbeten om daarna nog even van het strandje te genieten. Daarna zijn ze in de auto gestapt en ook – via de snelweg – weer naar huis gereden.
Uit Harlingen liep de route eerst richting het noordoosten, via Sexbierum en Oosterbierum, om daarna stevig af te dalen naar St. Annaparochie in het zuidwesten en weer na een hoop mooie slingertjes te stoppen voor de koffie in Makkum, aan het IJsselmeer. Ook hier, net zoals de eerste dag, lekker in het zonnetje.
Zodra we weg willen rijden, moeten we enige tijd wachten op de brug die open staat. Met dit mooie weer is er veel pleziervaart, dus we hebben later op de dag geregeld dat we even moeten wachten op het dobberende verkeer.
Na de koffie vallen we loodrecht naar beneden via Gaast, Workum en Molkwerum om abrupt af te buigen bij het gehucht Laaksum. Verder naar beneden kan wel, maar dan wordt het zwemmen. Dus de route loopt weer een stuk landinwaarts via Oudemirdum, om bij Lemmer Friesland weer uit te rijden. Dan onder het Tjeukemeer door de prachtige Weerribben in, om vervolgens in Blokzijl te genieten van een welverdiende lunch. Het is even zoeken naar een vrij tafeltje. We zijn zeker niet de enigen die aan het genieten zijn van de mooie dag.
Bij Zwartsluis kruisen we de route van de dag ervoor en rijden langs de rivier Zwarte water en later de Overijsselse Vecht met in de verte de skyline van Zwolle. Pas bij Wijhe steken we weer met de pont de IJssel over, maar niet voordat we vlak voor de pont nog even iets hebben gedronken. Na de pont zakken nog we verder af naar Veessen, dan via Oene en Emst, om daarna weer een beetje in onze eigen achtertuin te komen. Via Vierhouten komen we uiteindelijk weer in Ermelo aan.
Al met al een zeer geslaagd weekend met schitterend weer en een enorme hoeveelheid gezelligheid met dank aan alle deelnemers! De VMTC Motor 2-daagse was weer helemaal top! Nu gauw gaan plannen voor 2025!
Remko
